Hem Analiz Hem Deneyim! :)

Selam^^ 

Bugün size ilk defa tek başıma yaptığım en güzel deneyimimden bahsetmek istiyorum. 2 yıldır

 İstanbul'da tek başıma yaşıyorum ve fark ettim ki farkında olmadan insanlara bağımlı olmuşum. Tek başıma asla bir şey yapamıyorum. Ders bile çalışamıyorum. Çevremde illa biri olmalı ya kütüphanede yada etüt odasında çalışmalıyım  odam da tek başıma asla. Bu tabi bir örnek. Daha derin bir boyutu var tabi bunun. Bu zamanla aynı eroin bağımlılığı gibi teknoloji bağımlılığı gibi zarar vermeye başlıyor. Evet insan sosyal bir varlık sohbet etmesi gezmesi çevresiyle iletişimde olması gerekiyor ama bence bir yandan da tek başına gezebilmeli tek başına bir şeyler yapabilmenin tadına varmalı bunu hissetmeli bunu sevmeli. Bu bağımlılığımı fark etmemi sağlayan çevremde yaşadığım bazı olaylar idi. Onları iyi ki yaşamışım diyorum kendimi daha iyi fırsat verdiler. Burayı çok uzatmadan dediğim gibi bunu farkettikten sonra ilk işim  tek başıma sinemaya gitmek oldu. 

 ''Yol Arkadaşım 2 '' tek başına deneyimlediğim ilk filim. Hala vizyonda olduğu için spolier vermek istemiyorum fakat yeri geldi güldük  yeri geldi hüzünlendik diyebilirim. Yolda yaşadıkları maceralar Selim abiden kaçışları gibi. Hele bir sahne var Şerefin arabadan atlayışı inanılmaz diyebilirim.  Filmde insan kendinden bir şeyler bulabiliyor mesela ben kendimi Şerefe çok benzettim fedakarlığı kendini değil sevdiklerini düşünen arkadaşı için çabalayan. Onurun hayalini gerçekleştirmesi için elinden gelen her şeyi yaptı tamam bazen bazı küçük aksaklıklar oldu araba patladı mesela :D ama yılmadı. Haha sanırım spoliera girmeye başladım klasik ama konusu hikayesi naif ve güzel olan bir türk komedi filmi olmuş. Ve gerçekten eğlenceliydi gitmeniz şiddetle tavsiye edilir.! Eğer sizinde bana şuan vizyonda olup şuna kesın gitmelisin dediğiniz bir film varsa tavsiyelerinizi bekliyor olacağım.. 

Sevgiler :)

Share: